Όποιος ξένος αρχιτέκτονας εργάστηκε σε επίπεδο Αθηνών στα χρόνια μας, βρήκε την ευκαιρία να την βρίσει, να την περιγελάσει και να προσπαθήσει να ξεπεράσει σε ύψος και εντυπώσεις, αυτόν τον ίδιο τον Ιερό Βράχο.

Από τον ανεκδιήγητο Καλατράβα και το Mega Playground που το λένε Ολυμπιακό στάδιο και είναι πέρα από κάθε κλίμακα, τον προβληματικό Bernard Tschumi, που παρέδοσε μια Mega Disco ως Μουσείο της Ακρόπολης, τους βλαμμένους της Lamda Development που ετοιμάζονται να σηκώσουν δυο θηριώδεις ουρανοξύστες στο ελληνικό, τους χουντικούς που σήκωσαν τους ουρανοξύστες των Αμπελοκήπων, μέχρι βεβαίως τον ζηλιάρη Ιταλό Ρέντσο Πιάνο, που τόλμησε να σηκώσει ένα Mega Κιόσκι το οποίο στεγάζει μια Mega Καφετέρια και το ονόμασε ΚΠΙΣΝ. 

Έτσι όταν κανείς ανεβεί σε ένα ύψωμα, αντί να δεί την Αθήνα με την Ακρόπολη στο κέντρο βλέπει περιφερειακά πολλούς τραβεστί ανταγωνιστές της να προσπαθούν να της κλέψουν την παράσταση.

Είναι μεγάλο κρίμα που επιτρέψαμε να μας φυτεύσουν έναν ιμπεριαλιστικό τάφο στο Φάληρο, ένα συνοθύλευμα δηθενιάς, ένα project που έφερε τους καφεπότες πιο κοντά στην πόρτα της Εθνικής βιβλιοθήκης και της ψόφιας κλασσικής μουσικής, λες και στην Ακαδημίας και στην Πανεπιστημίου ήταν μακρυά. Στο παραπάνω κατασκεύασμα, την παράσταση κλέβει -εκτός των άλλων- μια βρωμιάρα λίμνη που παριστάνει την θάλασσα, δίπλα στην θάλασσα! Θυμίζοντας έντονα τις πισίνες των ξενοδοχείων που είναι κατασκευασμένες στην παραλία γιατί οι ξένοι δεν μπαίνουν στην θάλασσα (μη σώσουν και μπουν) διακοσμείται με δυό υπέροχα ιστιοφόρα αγωνιστικά σκάφη που είναι καταδικασμένα σε σήψη και μαρασμό πάνω σε ένα ανέραστο βάθρο! 

Δηλαδή η σύγχρονη αρχιτεκτονική είναι μια βιομηχανία εντυπώσεων. Υποστηρίζω αυτό ακριβώς. Και δεν μου κάνει.

Κατά τα άλλα ο χώρος είναι ευχάριστος, προσφέρεται για βόλτες, οι καφέδες είναι ΟΚ, τα ναψυκτικά επίσης. Οι σεκιουριτάδες παραμένουν χονδροειδώς απολίτιστοι, το parking είναι αυτό του ΙΚΕΑ αλλά πάνω από την γη και οι προμενάδες, περίπατοι και διαδρομές είναι γεωμετρικές καμπύλες σχεδιασμένες επι χάρτου, κάνοντας αέναους κύκλους και υπηρετώντας πλήρως το αισθητήριο του μεθυσμένου.

Το αστείο είναι ότι το έργο είναι ωραίο, η φυτεμένη πλευρά του είναι μια χαρά (κρύβει βέβαια την θάλασσα από ένα ολόκληρο προάστειο) και οι αίθουσές του είναι επίσης ωραίες. Οι δοκιμαστικοί σωλήνες του 8ου ορόφου μέσα στους οποίους οι άνθρωποι γίνονται θέαμα, είναι hard core αρχιτεκτονιά, χωρίς λόγο βεβαίως.

Το πρόβλημα με το ΚΠΙΣΝ είναι ότι θα ήταν πολύ ωραίο στην μέση της Γερμανίας, ή με πολλές βελτιώσεις στην μέση του Θεσσαλικού Κάμπου. Με την Αθήνα δεν βλέπω τι σχέση έχει αυτό το πράγμα.

Ή τέλος πάντων γιατί φτιάξαμε έναν νέο χώρο δίπλα στην εγκατάλειψη των Ολυμπιακών Ακινήτων και δεν φτιάξαμε αυτά τα ίδια και την παραλία τους και όλο το Φάληρο; Ε, γιατί το οικόπεδο του Ιπποδρόμου ήταν και καθαρό και τζάμπα. Εννοούνται αυτά.

Η Αθήνα δεν χρειάζεται κέντρο πολιτισμού. Η Αθήνα είναι η ίδια Κέντρο Πολιτισμού. Φοβάμαι μήπως το πρόχειρο αυτό έργο καταστεί βραχύβιο και απαξιωθεί από την ίδια του την χρήση σε κάποιες δεκαετίες. 

Μα όσα τέτοια θηρία και να φυτευτούν, και θα γίνουν και άλλα γιατί είναι φθηνό και εύκολο, το ιστορικό κέντρο πάντοτε θα εκδικείται την προχειρότητα της εξουσίας. Με το κλέος του ή με την βρώμα του, θα στέκεται πάντα απέναντι σε εκείνους που δεν καταλαβαίνουν πού ζουν.